30 Ekim 2014 Perşembe

Kaygı

Son 6 aydır kaygım çok yükseklerde.

Tatile gittiğimizde , bir pansiyona yerleştiğimiz zaman ilk işim , beldenin hangi jandarmaya bağlı olduğunu bulup telefonunu kaydetmek oldu. Tatil boyunca en kötü senaryoları düşünüp kahrolmadım ama temkin zillerim sık sık çalıp durdu.

Şimdi , oğlanla parkta, evde, sinemada ya da o babasındayken bu kaygı taneciklerinde bir kımıldanma oluyor. Sakinleştiriyorum kendimi, çalışıyorum ama bu düşüncelerin aklıma gelmesinden çok rahatsızım.

Bir de hayatının alt-üst olmasının "bir an" lık bir olay olduğunu , geri dönüşün olmadığını çok kazıyarak öğrenmişim sanırım. Bir daha o "an"lara yakalanmak istemiyorum.

7 yorum:

  1. Kesinlikle katılıyorum,düşüncelerinize o bir anlık alt-üst oluş ne yaralara sebeb oluyor. Benim,nöronlar iptal olduğunu söyleyebilirim şimdide 3,5 yaşındaki kızıma sürekli tekrar ediyorum hayatın çok değerli kimsenin seni üzmesine izin verme diyorum.Yani anlamasada birsürü buna benzer şeyler anlatıyorum benimde tek kaygım bu oldu...

    YanıtlaSil
  2. Geçen bir avmdeki şu zırzırlı oyuncakların olduğu bir oyun salonuna girdik çok kalabalıktı ve benimki 4-5 saniye görüş alanımdan çıktı. O an beynimde yankılanan çığlıkları anlatamam size,görüş alanıma tekrar girdiği anda bana ciddi ders oldu ve benimde nur topu gibi bir kaygım oldu :D
    Ya beyin nasıl bu kadar hızlı çalışır. Tüm o korkuyu,kaygıyı,olası tüm senaryoları sıralayıp duygularla harmanlayıp burun direğime bir sancı yoluyla oturtur hayran kaldım kendisine.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Korkunç bir deneyim olmuş...Aman dikkat penguş..

      Sil